Van slag door VVD-uitslag

Vannacht zat ik ineens met een schok overeind: de VVD-uitslag was gepresenteerd en ik had niet opgelet en nu wist ik niet eens wie de nieuwe lijsttrekker was geworden! Ik logeerde ergens, dus vond het niet gepast om om drie uur 's nachts op te staan om de computer of tv aan te doen om het laatste nieuws te bekijken. Ik ging dus maar weer liggen, maar mijn gedachten bleven malen. Hoe kon ik nou zo stom zijn om de uitslag te missen, ik was toch journalist, en waarom moest ik ook zo nodig naar het theater en de kroeg gaan als er zoiets belangrijks gebeurde in het land... ik rolde me van mijn ene zij op mijn andere en kon de slaap niet meer vatten. Uiteindelijk ben ik toch weer een beetje weggezakt en droomde ik van de gele gewaden van Jelleke Veenendaal, de bril van Mark Rutte en Rita's dikke kuiten.
Gelukkig ging de wekker vroeg. De vriendin waar ik logeer moest werken en zo had ik alle gelegenheid om in alle vroegte het nieuws te raadplegen. Er was brand in Hengelo, er is een Michelin-topman vermoord, de PvdA verliest aan populariteit... maar wie is nou de nieuwe lijsttrekker van de VVD? Waarom staat dat nergens? Het is toch belangrijk nieuws? Hoe kan dat nou?
De VVD-website bracht uitkomst: 'Op woensdag 31 mei a.s. wordt de uitslag van de ledenraadpleging rondom het lijsttrekkerschap voor de Tweede-Kamerverkiezingen 2007 bekendgemaakt.' Oooh. Dan pas. Het was niet gisteren! Heb ik me voor niks zo druk gemaakt en mezelf verweten een slechte journalist te zijn!

Ik kruip nog maar even in bed.

Nova meets Sex and the City (2)

De bende op mijn kamer was waarschijnlijk nog erger. Dinsdagavond was de laatste borrel van Journalistiek en het bestuur, waar ik ook deel van uitmaak, ging verkleed. Als hoer. Het gehele enigszins tot zeer sexy gedeelte van mijn klerenkast lag dus uitgespreid over mijn bed, de vloer en mijn zes stoelen. De wasmand stond open, er lagen kruimels all over the place, stapels shirtjes in mijn kast waren omgevallen en op mijn tafel bevond zich een grote stapel vieze bordjes en glazen. Da's toch lullig thuiskomen na drie dagen zwaar de journalist uithangen. Ik heb een tas gepakt en onmiddellijk de deur achter me dichtgetrokken. Even niet. Even geen huis, even geen Groningen en even geen journalistiek. Ben er even klaar mee. Voor een weekend dan. Want volgende week gaan we knallen, Sjoukje en ik. En we zullen onze docenten én onze mannelijke studiegenoten eens even een poepie laten ruiken. Onze radioshow zal ontstaan uit keiharde journalistiek! Maar dan wel met een vrouwelijk sausje...

Ik heb er kleine oogjes van. Ook ik heb gisteren tot diep in de nacht het Ayaan-debat gevolgd. Met mij zo'n anderhalf miljoen Nederlanders, en vanaf 1 uur waren dat er zelfs ook nog 400.000. Sms'jes vlogen heen en weer tussen mij en familie en vrienden. 'Spannend hè?', was meestal de strekking. En: 'Ik geniet, hoewel genieten misschien niet helemaal het juiste woord is in dit geval'. Ik genoot in ieder geval wel van het prachtige debat dat te zien was. En stiekem ook van de misschien-wel-op-handen-zijnde-kabinetscrisis of dan toch in ieder geval het aftreden van Verdonk. Maar nee, niks van dit al.

Rita werd echter stevig in een hoek gedrukt en ik wil de vlag uitsteken voor al die fractievoorzitters, zelfs die van haar eigen partij, die vierkant tegenover haar gingen staan. En voet bij stuk hielden, zelfs om twee uur 's nachts. Zich voor de drie microfoons verdrukten om om duidelijkheid te vragen, opmerkingen te plaatsen of kleine dolksteken uit te delen. Maar Rita bleef overeind. Best knap, maar wat mij betreft vrij onwenselijk.

Ik begrijp het ook niet zo goed. Hoe kan Rita binnen twee dagen beslissen dat Ayaan geen Nederlandse is en dat er ook echt geen ruimte is om dat gegeven nog eens extra te bekijken, want regels zijn immer regels en die gelden voor iedereen, om zich vervolgens, na een verhit en pittig debat, wel te kunnen vinden in een zorgvuldige heroverweging van haar constatering, pardon, besluit, of nee, toch constatering?

Ik vond het spannend gisteren. En ook vandaag. Ik vind het een kwestie om niet zomaar over te oordelen, maar om goed over na te denken. Onderstaand citaat uit de spreekpunten van Wouter Bos, die hij gisteren in de tweede termijn uitsprak, geeft daar wat mij betreft de beste voorzet voor:
"Want ik zeg het hier nog maar een keer. Dit is een red-Ayaan-debat geworden en daar doen wij uit overtuiging aan mee, maar het moet uiteindelijk een red-het-vreemdelingenrecht-debat worden. En ook dat zullen we blijven proberen. Het mededogen met Ayaan is vanavond overweldigend en terecht. Maar laten we niet uit het oog verliezen dat in de wrede praktijk van het vreemdelingenbeleid dagelijks mensen geconfronteerdworden met beslissingen waarbij het gevoel voor verhoudingen en de menselijke maat helemaal zoek is geraakt. Dan gaat het om mensen die geen Kamerlid zijn, die we niet kennen. Die niet in staat zijn om zichzelf zo formidabel te verdedigen als Ayaan. Die minder bekende Nederlanders kennen die zich voor hen op televisie kunnen inzetten. Onze verantwoordelijkheid betreft ook hen. Ik hoop dat u allemaal iets van uw betrokkenheid van vandaag, de komende tijd ook voor hen bewaart." (www.wouterbos.nl)