De Pers

Nederland is een nieuwe gratis krant rijker. Dat wil zeggen, bepaalde delen van Nederland, want in Groningen, in het oosten en het diepe zuiden van het land is het dagblad nog niet te krijgen. Dat is wel een beetje raar, vind ik. Enfin.
Ik verheugde me erg op De Pers. Als ik niet al met de trein had gehoeven, was ik er speciaal voor naar het station gegaan. Erger nog, maandagavond ben ik in slaap gevallen met de gedachte aan de nieuwe gratis krant die morgen uit zou komen en met een glimlach om mijn lippen toog ik vervolgens dromenland binnen.
En die glimlach ging tijdens het lezen niet weg. Waar ik over Sp!ts en Metro samen een halve reis tussen Utrecht en Amsterdam doe (behalve als de Spits een uitgebreid modekatern heeft), had ik De Pers bij aankomst op Amsterdam Centraal nog niet uit. En dan had mijn trein ook nog minstens tien minuten voor het station staan wachten op een vrij spoor. Sterker nog, zelfs de lange tramreis naar IJburg heb ik heerlijk zitten lezen. Pas bij de Ruisrietstraat, het eindpunt van tram 26 en het uitstappunt voor mij, las ik de laatste letter en de laatste punt en sloeg ik met een diepe zucht De Pers dicht. Wat een genot, een gratis krant waar je meer dan een uur in kunt lezen (en dan had ik al het economisch en bijna al het sportnieuws zelfs nog overgeslagen) en wat stonden er leuke en nuttige artikelen in. Korte artikelen, dat wel, maar zelfgeschreven artikelen. Weinig rechtstreekse kopieën van het ANP, interessante opiniestukken en columns (maar mag die grijnzende Hans Wiegel weg?), spannend nieuws over het Leger des Heils (wat volgens critici oud scheen te zijn, maar voor mij was het een eyeopener), een leuke cartoon en grappige kleine berichtjes onderaan de pagina. Verder was de layout ruim en rustig en tevens strak en modern en zag het er erg professioneel uit. Als een echte krant eigenlijk.
Goh. Maar ik kan toch helemaal niet de Volkskrant opzeggen?